Souktocht en zoektocht

20 april 2013 Moulay Bousselham - Rabat 142 km



We nemen de tolweg naar Kenitra. Het kost maar weinig en rijdt prettiger.
De aardbeien maken langzaam plaats voor bananen. De plantages lijken op grote plastic gebouwen.

Bij Kenitra gaan we over op de N1, die dwars door de drukke, grote stad loopt. Gelukkig geen nauwe straatjes. Langs deze kustweg zijn veel tuincentra. Op een bepaald traject staan zakken, met daarop bruine ballen. Het lijkt op samengebalde rode aarde. Misscien verkopen ze zakken aarde voor de planten?

Bij de Plage des Nations drinken we koffie met uitzicht op zee. Er wordt heel druk gevist. Dit strand wordt veel bezocht door mensen van ambassades en overheden. Er wordt flink gebouwd.

We willen naar de Jardins exotique nog een aantal kms verderop. Deze tuinen zijn in 1951 aangelegd door een particulier. Na verloop van tijd in verval geraakt, maar nu weer gerestaureerd.
Het is er aangenaam vertoeven.

Door naar Salé. De camping die er was is niet meer. We parkeren bij het strand, waar het vanwege de zaterdag flink druk is. De parkeerwachter past op de auto's terwijl wij de oude stad gaan bekijken.
De hele hoge, heel rechte palmboom bij de stadsmuur is een mooi gecamoufleerde zendmast.

We kijken naar binnen in de grote moskee, veel pilaren en bogen. Het is een stille wijk waarin ook de Medresse .... ligt. Hier mogen we tegen betaling wel naar binnen en het is net een micro Alhambra. Gebouwd in 1331, diende het als voorbeeld voor het Alhambra.

Als we weer buiten komen worden we in het Frans aangesproken door een man, die ons wat vertelt over de wijk. Er is ook een bibliotheek en een museum; hij zal even laen zien waar. Heel subtiel, want voor we het weten zitten we met een zelfbenoemde gids. Hij neemt ons mee door de souks, de oude Joodse wijk, naar een wolververij.
Het is voornamelijk vies en rommelig en valt ons eigenlijk wat tegen.
Aardige man, maar als we het rondje afgemaakt hebben wil hij opeens 100 drh p.p. hebben; een belachelijk bedrag.
Deze prijs staat in uw gids zegt hij, maar dat is flauwekul. We geven hem 100 drh totaal, daarmee heeft hij nog steeds een goede dag.

We zijn dringend toe aan een kop koffie, maar zien nergens iets. Piet vraagt een man of hij een café weet en ja hoor, hij zal ons erheen brengen.
De eerste 2 koffietenten zijn niet goed, vindt hij; de 3e moeten we hebben. Mohammed is een prater eerste klas en uiteindelijk zitten we ruim anderhalf uur op het terrasje, terwijl hij ons vertelt waar we in Agadir vooral niet naar toe moeten gaan.
Hij regelt met de ober, dat het eerste rondje koffie van het huis is. Hij vindt dat we maar bij hem moeten komen slapen, het is veel te gevaarlijk in Salé 's nachts om in de camper te slapen. Hij is de 2e Mohammed in mijn telefoon.

De bewaker bij het strand had ook al gezegd dat we daar 's nachts niet moesten staan, maar hij wilde ons wel naar een andere bewaakte parkeerplek brengen.
Uiteindelijk zijn we naar een parkeerplek in Rabat aan de overkant van de rivier gereden. Die staat in Piet's Wohnmobilboek aangegeven. Helaas, de parkeerplaats is er wel, maar wij mogen er niet overnachten.
Men stuurt ons naar een groot winkelcentrum, waar we op het parkeerterrein gaan staan.
Als we zitten te eten komt de nachtwaker ons zeggen dat we daar niet mogen blijven staan.
Gelukkig mogen we buiten het hek naast het benzinestation staan. Hij zal elk half uur even kijken. We geven hem 20 drh en hopen dat het allemaal goed zal gaan.
Achter ons de fel verlichte moskee annex mausoleum en de Hassan II-brug.