Rozen en films

5 mei 2013 Tinerhir (Tinghir) - Aït Benhaddou 216 km

Wachtend op het eten in het restaurant nam de hoofdpiet ons mee op het balkon om uit te kijken over de oase. Hij vertelde dat we daar een leuke wandeling zouden kunnen maken.
Voor ons vertrek vanochtend trekken we dus de wandelschoenen aan en beginnen te lopen in de droge rivierbedding. Meteen al dient zich een jongen aan die vraagt of we een gids willen. Nee, roepen wij in koor.
Jongetje laat zich niet van de wijs brengen en blijft gewoon bij ons tot we niet meer weten welke kant we op zullen gaan. Je loopt per slot van rekening niet zomaar andermans tuin in.

Op dat moment komt hij natuurlijk alsnog aan bod en het duurt niet lang of we hebben 3 jongens om ons heen. We worden door de kleine veldjes met diverse gewassen geleid. Hier en daar wordt geoogst en Wien en ik proberen het ook even met de niet al te scherpe sikkel.Blij dat we dat niet de hele dag hoeven te doen.
Bij de rivier zijn vrouwen en meisjes aan het wassen. Ezels komen vrachten dekens brengen. Sommige vrouwen dansen op de dekens in grote wasteilen. Ze vinden het grappig dat we komen kijken, maar op de foto willen ze niet.
Hierna vragen we ons gidsje om ons terug te brengen naar de camping. Hoe hij zijn gage verdeelt onder de anderen mag hij zelf uitzoeken.

In de stad Tinerhir doen we boodschappen en gaan dan op weg naar Ouarzazate (spreek uit op z'n Amsterdams als "waar ze zaten").
Bij de koffiestop komt er een jongen zijn jonge mus laten zien. Hij voert hem met graankorrels. Ruud laat hem zien dat halve korrels beter werken. Zijn vriendje vraagt om een balpen. We hebben ze elk een gegeven.

Als we weer rijden steekt er plots een fel oranje hagedisachtig beest over. Tot Boumalne de Dadès is het bekend terrein. In de stad zijn de muren mooi beschilderd. Eén ervan vervbeeld de pas in de Dadèskloof met de haarspeldbochten.
Vanaf Boumalne zo'n 25 km aaneengesloten bebouwing. Veel vervallen kasbahs en veel nieuwbouw. Hotels en officiële gebouwen en zelfs de nieuwe tankstations worden mooi in oude stijl gebouwd.

De stad El-Kelâa-M'Gouma is bekend vanwege het rozenfestival dat volgende week zal plaatsvinden. Eindeloos veel winkeltjes met roze flacons en potten met crèmes, lotions enz. Ook flessen met rozenwater.
Langs de weg veel jongens die tot harten geregen rozen willen verkopen. Pas als we uit deze stad zijn wordt het weer wat opener.

Bij een uitzichtpunt stoppen we om te lunchen. Bij de sinaasappelsap verkoper laten we een waterfles deels vullen (4 volle glazen) met vers geperst sap. Goede handel voor de man, die best wel even bezig is met het uitpersen.
Piet gaat ondertussen naar de kapper aan de overkant.

Vanaf hier wordt het weer heel erg kaal en leeg. We komen over een pas van 1393 m; een mooi vergezicht. Het wordt steeds donkerder en we krijgen nog een buitje mee. Zijn de voorruiten tenminste weer schoon.
In de verte steeds de besneeuwde toppen van de Hoge Atlas.

Een paar km voor Ouarzazate ligt een stuwmeer. We nemen de eerste afslag erheen, maar komen in het Royal Golf Resort terecht.
Terug naar de weg en de volgende afslag genomen en even naar het uitkijkpunt gereden, echt bij het water komen we niet. Er staan overal struiken met paars tot witte bloemen, het lijkt op lamsoor, maar groeit anders. Natuurlijk plukken we een bosje.

Niet veel verder ontspringt dan plotseling Ouarzazate aan de woestijn. Grote stad met veel nieuwbouw, brede wegen, sjieke lantaarns, brede bestrate(!) trottoirs. Een muur om de woestijn buiten te sluiten.
Aan de rand van de stad staat de CLA filmstudio. In dit gebied zijn veel films opgenomen, waaronder Lawrence of Arabia, maar ook b.v. Asterix en Obelix en Cléopatra, Gladiator en Games of Thrones.

We eindigen vandaag in Aït Benhaddou, beroemd vanwege de oude kasbah tegen de berg aan (ook gebruikt in de films), zo'n 25 km verderop. Campingplaatsen bij Hotel Du Jardin, met zwembad.