Un pneu en panne

11 mei 2013 Aourir - Marrakech 285 km

Gisteren was de campingbaas er niet, dus pas vanochtend kunnen we hem de aanbevelingsbrief van Mohamed 2 laten zien.
Pas als we hem de achternaam laten weten begint er iets bij hem te dagen en herinnert zich dat M. 9 maanden bij hem heeft gewerkt. Hij wil graag het telefoonnummer hebben en zal hem zeker bellen.

We moeten terug naar Agadir. De stad is in 1960 in een vreselijke aardbeving verwoest en ziet er dus behoorlijk nieuw uit. Brede boulevards met palmbomen en prachtige middenbermen vol bougainville en andere bloeiers.

Nadat we Agadir achter ons hebben gelaten richting het binnenland, komen we weer in de bergen. Het is erg heet vandaag en het stijgingspercentage van 1 m/sec wordt al snel te veel voor DoDo. Het rode lichtje van de watertemperatuur gaat branden en het metertje komt gevaarlijk dicht bij het rood.
Niet alleen voor ons is het een probleem, de meeste vrachtauto's kruipen slaksgewijs omhoog.
Terugschakelen naar de 2e versnelling (ca. 40 km/uur) geeft verlichting en we kruipen naar 986 m. Plotseling een fata morgana, die echt blijkt te zijn, een stuwmeer tussen de rood/gele met groene bomen bespikkelde bergen.

Hierna komt er nog een pas op 1290 m. Zelfde verhaal. PiWi hebben daar geen last van en ze moeten een heel tijdje op ons wachten bij het benzinestation waar we gaan lunchen. Het blijkt de laatste pas te zijn. Een paar honderd meter lager komen we door een tunnel en laten we het berglandschap achter ons.
Het wordt opeens heel erg kaal, weinig tot geen bomen en struiken. Je denkt dat hier niemand kan wonen, maar dan is er toch opeens weer een dorpje en wat landbouw.

We rijden nu vlak achter elkaar en zien dan ook meteen dat Piet opeens stopt onder een viaduct. Een lekke band. Hij heeft geen reserveband, maar een kastje, waarmee je reparatiespul kunt inspuiten en dan oppompen. Jammer genoeg werkt het niet. Ik probeer 5050 te bellen (ANWB alhier), maar dat lukt niet. Dan probeer ik bij de gevarendriehoek een personenauto aan te houden en dat lukt na een minuut of 5.
Een Marokkaanse jongeman die ook goed Frans spreekt, belt 5050, krijgt een panne-nummer en een telefoonnummer van een garage, die hij ook meteen voor ons belt. Er zal hulp komen.

Niet heel veel later komt er aan de overkant van de snelweg een 5050 autootje aan. De chauffeur vult een formulier in, zet 3 grote pylonen neer en gaat weer.
Nog even later komt er een sleepwagen aan. Te klein voor een camper. Pechhulp Abdelbasset stelt voor om de band eraf te halen, er bij een bandenman een nieuwe om te laten zetten en die weer te monteren. Piet en ik rijden met hem mee naar een werkplaats 25 km verderop.
Gelukkig hebben ze een voor de camper geschikte band en na flink onderhandelen door Abdelbasset kan Piet hem met 15% korting kopen. Eenmaal terug bij de camper zit de nieuwe band er binnen 5 minuten op en we kunnen weer rijden.

Het is nog een flink stuk naar de camping, maar we komen er voor donker aan. We hebben het allemaal vreselijk warm, het is dicht bij de 40* vandaag. Het waait nu wel heel hard, de luifels moeten dicht.
Na een welverdiend biertje gaan we lekker eten bij het restaurant aan het zwembad. Het was me het dagje wel.